:: SNOK ::

“Snok”, dat is de reactie van De Generaal wanneer hij weer eens volledig met z’n mond vol tanden staat, overdonderd door de realiteit van overweldigende tegenslagen.

Wat er mis is met weblog.nl weet ik niet, maar het is veel en langdurig. Alle mooie links uit mijn voorgaande blogpost zijn voor de “eindgebruikers” c.q. trouwe lezertjes als sneeuw voor de zon verdwenen, wanneer ze mijn berichten op scherm krijgen. Ik ben benieuwd hoeveel mede web-(b)loggers zich net zo ontdaan en onthand voelen als ik…

Al ben ik in alle opzichten erg bewaarderig en zou ik het – zacht uitgedrukt – helemaal niet leuk vinden dat nu bijna al mijn oude posts als sneeuw voor de zon zijn verdwenen in de migratie-campagne van weblog.nl, onderhand ben ik eraan toe om deze blog geheel te gaan opheffen… Wat een fail die weblog.nl …

met bedroefde greetz, Jominee

P.S. Ik ga natuurlijk gewoon verder bij WordPress: www.jominee.nl

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Bericht

:: Eens even kijken… ::

Bij weblog.nl zeggen ze dat ze het zaakje weer op orde hebben, maar ik mis nog een hele rij berichten die ik had geplaatst. Of dat erg is, is maar de vraag, hoewel het ontbreken van het Tzahal-gebeuren wel meer rust suggereert dan er in het afgelopen jaar was.

Ondertussen ben ik, zoals eerder gemeld bij WordPress een nieuw weblog begonnen. Daar kom je door HIER te klikken.

Hier wil ik verder gaan met de meer gewone zaken rondom mijn (kerken)werk en persoonlijke activiteiten, terwijl ik op het nieuwe blog verder schrijf over de ontwikkelingen in de Palestijnse gebieden en Israël en rond Sabeel en Vrienden van Sabeel Nederland.

Hier wijs ik nog wel snel even op de Palestijnse Filmdag 2011 die Vrienden van Sabeel Nederland i.s.m. Palestine Link op 26 november a.s. organiseert in Utrecht. We hebben er zelfs een FaceBook Event voor gemaakt!

Greetz, Jominee

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Bericht

:: Nog niet weer echt online – zie nieuwe blog ::

Helaas werkt mijn oude blog nog lang niet zoals het zou moeten – behalve de acht onderstaande berichten kan ik niets van de afgelopen jaren terugvinden. Erg jammer. Het zij zo.

Ondertussen ben ik een nieuwe blog “www.jominee.nl” begonnen. Eigenlijk speciaal voor bijdragen over het Israëlisch-Palestijnse conflict en de houding van de Nederlandse kerken c.q.  de Protestantse Kerk in Nederland ten opzichte van dat conflict.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Bericht

:: Dann hol ich meinen Kaktus ::

Cactussen
Soms zijn er van die liedjes die niet meer uit je hoofd gaan. Vorige week tijdens onze vakantie in Duitsland, hoorde ik op tv het liedje Mein kleiner grüner Kaktus van de Comedian Harmonists. (hier de homepage van deze eerste Boygroup zaliger)

De originele versie kun je HIER horen. En natuurlijk zijn er ook allerlei varianten, zoals die van Otto Waalkes (Der Otto) en Max Raabe. Wie goed luistert, hoort ook dat er varianten zijn. Waar het origineel de bloemenweelde in tuinen tegenwoordig ook bij “die kleinsten Leute” (de kleinste lieden) ziet, zijn het bij o.a. Raabe “die feinen Leute” (de sjieke lui) geworden. Maar de tekst is er niet minder geinig om. Volgens sommigen werd in het interbellum gedacht dat het sap van bepaalde soorten cacteeën als geestverruimend middel werkte. Botanici bestrijden dat echter.

Afgelopen maandag hebben we trouwens de Hortus Botanicus in Amsterdam bezocht, waar ook een aparte cactuskas is. Een echte aanrader!

Voor de echte germanofielen de tekst van Mein kleiner grüner Kaktus met vertaling hieronder. Daarin is ook te vinden waarom ik het opschrift boven mijn blogje heb gezet. Dus kijk maar uit!  ;o)

Greetz, Jominee

 

* * *

Mein kleiner grüner Kaktus

Blumen im Garten, so zwanzig Arten,
von Rosen, Tulpen und Narzissen,
leisten sich heute die kleinsten Leute,
das will ich alles gar nicht wissen.

Mein kleiner grüner Kaktus steht draußen am Balkon,
hollari, hollari, hollaro.
Was brauch ich rote Rosen, was brauch ich roten Mohn,
hollari, hollari, hollaro.
Und wenn ein Bösewicht was Ungezognes spricht,
dann hol ich meinen Kaktus und der sticht, sticht, sticht.
Mein kleiner grüner Kaktus steht draußen am Balkon,
hollari, hollari, hollaro.

Man find’t gewöhnlich,
den Frauen ähnlich
die Blumen, die sie gerne tragen.
Doch ich sag täglich,
das ist nicht möglich,
was soll’n die Leut sonst von mir sagen.

Mein kleiner …

Heute um viere klopft’s an die Türe.
Nanu, Besuch so früh am Tage?
Es war Herr Krause vom Nachbarhause,
der sagt: “Verzeih’n Sie, wenn ich frage,
Sie hab’n doch einen Kaktus, auf Ihrem klein’n Balkon,
hollari, hollari, hollaro.
Der fiel soeben runter, was halten Sie davon?
hollari, hollari, hollaro.
Er fiel mir auf’s Gesicht, ob’s glauben oder nicht,
nun weiß ich, daß ihr kleiner grüner Kaktus sticht.
Bewahr’n Sie Ihren Kaktus gefälligst anderswo,
hollari, hollari, hollaro. ”

 

Mijn kleine groene cactus

Bloemen in de tuin, zo’n twintig soorten,
rozen, tulpen en narcissen
dat permitteert zich tegenwoordig de kleine man;
maar daar wil ik niets mee te maken hebben.

Mijn kleine groene cactus staat buiten op mijn balkon.
hollari, hollari, hollaro.
Ik heb geen rode rozen en ook geen papavers nodig.
hollari, hollari, hollaro.
En als een kwajongen wat onbeleefds zegt,
dan haal ik mijn cactus en die steekt, steekt, steekt.
Mijn kleine groene cactus staat buiten op het balkon,
hollari, hollari, hollaro.

Men vindt gewoonlijk,
dat vrouwen lijken
op de bloemen die ze graag dragen.
Maar ik zeg dagelijks,
dat dat niet mogelijk is.
Wat zullen de mensen anders van mij zeggen?

Mijn kleine groene cactus staat buiten op het balkon.
Ik heb geen rode rozen ook geen papavers nodig.
En als een kwajongen wat onbeleefds zegt,
dan haal ik mijn cactus en die steekt.

Vandaag om vier uur in de morgen
wordt er aan de deur geklopt.
Wat nou, bezoek zo vroeg op de dag?
Het is meneer Krause de buurman.
Die zegt: “Sorry, mag ik wat vragen?
U hebt toch een cactus op uw kleine balkon?
hollari, hollari, hollaro.
Die is net naar beneden gevallen. Wat vindt u daarvan?
hollari, hollari, hollaro.
Hij viel op mijn gezicht,
of u het gelooft of niet.
Nu weet ik dat uw kleine groene cactus steekt.
Bewaart u alstublieft uw cactus ergens anders.
hollari, hollari, hollaro.

 

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Familie, Humor, Muziek, Persoonlijk, Vakantie

:: Rundumhausen ist ja auch schön ::

Waterbus Sliedrecht
Terwijl we al 6,5 jaar in de Vijfheerenlanden wonen, hadden we pas vandaag onze primeur met de Waterbus. Door allerlei vakantieperikelen moest er een tweemaal tevergeefs op ons adres aangeboden pakketje bij het GLS-depot in Sliedrecht worden afgehaald. Dat bracht ons op het idee om met het hele gezin dan direct maar eens met de Waterbus van Sliedrecht naar Dordrecht te varen voor een dagje uit.

Aardige bijkomstigheid: een fantastisch uitzicht vanaf het water op de replica van Noachs ark in aanbouw. En ook al was het niet volop zomerweer, de boottocht heen en terug en het bezoek aan Dordt waren volop geslaagd. Zo kan het vakantiegevoel na onze twee weken in Sögel (Dld.) nog wat aanhouden. Alleen de horecaprijzen hier vallen wat tegen: in het Emsland zouden we voor ongeveer de helft van het geld zijn klaar geweest. Ach, man kann nicht alles haben, nicht wahr?

Greetz, Jominee

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Familie, Persoonlijk, Vakantie

:: Bezetting geen taak voor EU en VS ::

FAZ_Logo
Vandaag terug van 11 dagen vakantie bij onze Oosterburen. Het was andermaal zeer aangenaam. Veel nieuws is grotendeels aan mij voorbijgegaan en daarom gisteren maar eens en Duitse kwaliteitskrant gekocht. En warempel een doorwrocht commentaar op blz. 1 over de plannen van de Palestijnen om in september een onafhankelijke staat uit te roepen en daarmee lid van de VN te worden.

Het commentaar in de Frankfurter Allgemeine is HIER in het oorspronkelijke Duits te vinden. Hieronder mijn integrale Nederlandse vertaling. Denk je dat het nog fraaier vertaald kan worden, dan zijn je tips van harte welkom!

Greetz, Jominee

 

Fayyad & Abbas

De Palestijnse premier Fayyad (l.) en zijn president Abbas

Frankfurter Allgemeine Zeitung, 28 juli 2011


Een staat voor de Palestijnen

Ontlasting voor Israël

 

In september willen de Palestijnen hun staat krijgen, maar het zal hun niet lukken. Komt er ook deze herfst geen twee-staten-oplossing, dan moeten de Europeanen en Amerikanen zich gaan afvragen wat ze eigenlijk nog in het Midden-Oosten doen.

Hans-Christian Rößler

Hoe snel en effectief het kan gaan, heeft Zuid-Soedan de Palestijnen laten zien. Vijf dagen na de loskoppeling van het noorden namen de VN het zuidelijke deel van Soedan op als 193-ste lid. Israël en Duitsland hoorden bij de eersten die Zuid-Soedan erkenden, hoewel daar van een echte staat nauwelijks sprake is. Vanwege een grensconflict dreigt er oorlog tussen Khartoem en Juba.

In september willen ook de Palestijnen hun staat krijgen – maar zij zullen falen. Vergeleken met Zuid-Soedan is de Westelijke Jordaanoever een ontwikkelde natie met een efficiënt bestuur en een betrouwbare politiemacht. De Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en de VN hebben verklaard dat de Palestijnse Autoriteit al het voorwerk voor een  functionerende staat heeft afgerond. Ook vanuit Duitsland wordt de Palestijnse premier Fayyad volop lof toegezwaaid voor zijn tweejarenplan.  Dat voorziet vóór eind augustus in het scheppen van de voorwaarden voor een levensvatbare Palestijnse staat.

Logischerwijze wil de Palestijnse leiding in september de VN oproepen Palestina als lidstaat op te nemen. In feite behandelt de internationale gemeenschap de Palestijnen nu al zo. Ze roept bijvoorbeeld de PLO op nog voor de oprichting van een staat met Israël te onderhandelen over definitieve grenzen. Zoiets doen eigenlijk alleen twee soevereine staten. Desondanks hebben de (Duitse) Bondsregering en de Verenigde Staten aangekondigd dat ze in de Veiligheidsraad de Palestijnse droom van een eigen staat zullen tegenhouden, die ze tot nu toe met miljarden dollars hebben gevoed. In plaats van de ook door Israël geaccepteerde twee-staten-oplossing te bespoedigen, blijft het Westen opnieuw hangen in verlammende tegenstrijdigheden.

Niemand durft een nieuwe confrontatie uit te sluiten

Het Palestijnse streven naar internationale erkenning, waarop eindelijk daden volgen, is een vertwijfelde bevrijdingspoging. Twintig jaren slepen de vredespogingen zich nu al voort. Ondertussen heeft Israël zich achter het afscheidingshek stevig geïnstalleerd en maakt geen aanstalten om zich van de Westelijke Jordaanoever terug te trekken: de instanties hebben daar de bouw van honderden nieuwe woningen toegestaan. De oproep om producten uit de nederzettingen te boycotten wordt via het burgerlijk recht gestraft. Politici spreken van “omstreden” in plaats van bezette gebieden, waar het de Palestijnen sinds tijden niet zo goed zou zijn gegaan.

Wat de economie aangaat, klopt dat ook. Maar dat betekent niet dat de mensen op de Westelijke Jordaanoever zich met het oog op de meest recente vorderingen tevreden stellen met een machteloze “Mickey-Mouse-staat”. De successen bij de staatsvorming bereikte Fayyad niet zozeer vanwege de Israëlische goedgeefsheid, maar ondanks het bezettingsregime. Israël heeft nog steeds de controle over meer dan 60 procent van de zogenaamd “autonome” Westelijke Jordaanoever, alle buitengrenzen, alle im- en exporten en de natuurlijke waterreserves. Economisch kan een Palestijnse staat alleen bloeien en zich bevrijden van zijn afhankelijkheid van internationale hulp, als deze beperkingen snel verdwijnen.

Dat is voor de Palestijnen echter niet genoeg. Zij willen deze herfst hun recht op nationale zelfbeschikking realiseren, zoals ook Israël dat in 1948 heeft gedaan. De instemming van meer dan 130 staten in de Algemene Vergadering van de VN zal hun goed doen. Maar de Algemene Vergadering kan Palestina niet tot lidstaat maken zolang de Amerikanen in de Veiligheidsraad hun veto uitspreken. Met hun aankondiging van staatsstichting hebben Abbas en Fayyad een hoop gewekt die ze niet kunnen vervullen. Het gevaar is groot, dat beide politici eind september met nogal lege handen zullen staan. De teleurstelling onder de bevolking is wellicht niet voldoende om een derde Intifada te ontketenen, maar een nieuwe confrontatie durft niemand uit te sluiten.

Ruim 1,5 miljoen Arabische staatsburgers

Als er ook deze herfst geen twee-staten-oplossing komt, dan moeten de Europeanen en Amerikanen zich afvragen, wat ze eigenlijk nog doen in het Midden-Oosten. Ze zijn op het toneel verschenen om te helpen bij de opbouw van een onafhankelijke Palestijnse staat – maar niet om Israël de last van de bezetting van de schouders te nemen. Veel geld blijft daar vanwege de Eurocrisis en de economische turbulenties in Amerika niet meer voor over. Door uitgestelde overboekingen moest de Palestijnse Autoriteit opnieuw de lonen van haar werknemers korten.

Israël zou niet in staat zijn deze lasten alleen te dragen. De vlotte stichting van een levensvatbare Palestijnse staat is in het belang van Israël. Want er bestaat geen mensvriendelijke, de bezetter verheffende bezetting. Het al 44 jaar aanhoudende militaire bestuur ten oosten van de Groene Lijn corrumpeert de Israëlische rechtsstaat en de democratie. Als Israël de Palestijnen niet loslaat, zal het alleen al op de Westelijke Jordaanoever regeren over meer dan 2,6 miljoen Palestijnen. Daarbij komen op Israëlisch grondgebied ruim 1,5 miljoen Arabische staatsburgers. Een Joodse staat, waarvan Netanyahu eist dat de Palestijnen die erkennen, zal op die manier moeilijk overeind te houden zijn. Een Palestijnse staat is noch een horrorscenario, noch een panacee. Vrede kunnen beide partijen alleen sluiten, als ze zo spoedig mogelijk met elkaar praten.

 

Bron: Frankfurter Allgemeine Zeitung (http://www.faz.net/artikel/C30089/ein-staat-fuer-die-palaestinenser-entlastung-fuer-israel-30474515.html)

 

10 reacties

Opgeslagen onder Actueel, Israël en de Palestijnse gebieden, Nieuws, Politiek, Vakantie

:: Bezetting geen taak voor EU en VS ::

FAZ_Logo
Vandaag terug van 11 dagen vakantie bij onze Oosterburen. Het was andermaal zeer aangenaam. Veel nieuws is grotendeels aan mij voorbijgegaan en daarom gisteren maar eens en Duitse kwaliteitskrant gekocht. En warempel een doorwrocht commentaar op blz. 1 over de plannen van de Palestijnen om in september een onafhankelijke staat uit te roepen en daarmee lid van de VN te worden.

Het commentaar in de Frankfurter Allgemeine is HIER in het oorspronkelijke Duits te vinden. Hieronder mijn integrale Nederlandse vertaling. Denk je dat het nog fraaier vertaald kan worden, dan zijn je tips van harte welkom!

Greetz, Jominee

 

Fayyad & Abbas

De Palestijnse premier Fayyad (l.) en zijn president Abbas

Frankfurter Allgemeine Zeitung, 28 juli 2011

 

Een staat voor de Palestijnen

Ontlasting voor Israël

 

In september willen de Palestijnen hun staat krijgen, maar het zal hun niet lukken. Komt er ook deze herfst geen twee-staten-oplossing, dan moeten de Europeanen en Amerikanen zich gaan afvragen wat ze eigenlijk nog in het Midden-Oosten doen.

Hans-Christian Rößler

Hoe snel en effectief het kan gaan, heeft Zuid-Soedan de Palestijnen laten zien. Vijf dagen na de loskoppeling van het noorden namen de VN het zuidelijke deel van Soedan op als 193-ste lid. Israël en Duitsland hoorden bij de eersten die Zuid-Soedan erkenden, hoewel daar van een echte staat nauwelijks sprake is. Vanwege een grensconflict dreigt er oorlog tussen Khartoem en Juba.

In september willen ook de Palestijnen hun staat krijgen – maar zij zullen falen. Vergeleken met Zuid-Soedan is de Westelijke Jordaanoever een ontwikkelde natie met een efficiënt bestuur en een betrouwbare politiemacht. De Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en de VN hebben verklaard dat de Palestijnse Autoriteit al het voorwerk voor een  functionerende staat heeft afgerond. Ook vanuit Duitsland wordt de Palestijnse premier Fayyad volop lof toegezwaaid voor zijn tweejarenplan.  Dat voorziet vóór eind augustus in het scheppen van de voorwaarden voor een levensvatbare Palestijnse staat.

Logischerwijze wil de Palestijnse leiding in september de VN oproepen Palestina als lidstaat op te nemen. In feite behandelt de internationale gemeenschap de Palestijnen nu al zo. Ze roept bijvoorbeeld de PLO op nog voor de oprichting van een staat met Israël te onderhandelen over definitieve grenzen. Zoiets doen eigenlijk alleen twee soevereine staten. Desondanks hebben de (Duitse) Bondsregering en de Verenigde Staten aangekondigd dat ze in de Veiligheidsraad de Palestijnse droom van een eigen staat zullen tegenhouden, die ze tot nu toe met miljarden dollars hebben gevoed. In plaats van de ook door Israël geaccepteerde twee-staten-oplossing te bespoedigen, blijft het Westen opnieuw hangen in verlammende tegenstrijdigheden.

Niemand durft een nieuwe confrontatie uit te sluiten

Het Palestijnse streven naar internationale erkenning, waarop eindelijk daden volgen, is een vertwijfelde bevrijdingspoging. Twintig jaren slepen de vredespogingen zich nu al voort. Ondertussen heeft Israël zich achter het afscheidingshek stevig geïnstalleerd en maakt geen aanstalten om zich van de Westelijke Jordaanoever terug te trekken: de instanties hebben daar de bouw van honderden nieuwe woningen toegestaan. De oproep om producten uit de nederzettingen te boycotten wordt via het burgerlijk recht gestraft. Politici spreken van “omstreden” in plaats van bezette gebieden, waar het de Palestijnen sinds tijden niet zo goed zou zijn gegaan.

Wat de economie aangaat, klopt dat ook. Maar dat betekent niet dat de mensen op de Westelijke Jordaanoever zich met het oog op de meest recente vorderingen tevreden stellen met een machteloze “Mickey-Mouse-staat”. De successen bij de staatsvorming bereikte Fayyad niet zozeer vanwege de Israëlische goedgeefsheid, maar ondanks het bezettingsregime. Israël heeft nog steeds de controle over meer dan 60 procent van de zogenaamd “autonome” Westelijke Jordaanoever, alle buitengrenzen, alle im- en exporten en de natuurlijke waterreserves. Economisch kan een Palestijnse staat alleen bloeien en zich bevrijden van zijn afhankelijkheid van internationale hulp, als deze beperkingen snel verdwijnen.

Dat is voor de Palestijnen echter niet genoeg. Zij willen deze herfst hun recht op nationale zelfbeschikking realiseren, zoals ook Israël dat in 1948 heeft gedaan. De instemming van meer dan 130 staten in de Algemene Vergadering van de VN zal hun goed doen. Maar de Algemene Vergadering kan Palestina niet tot lidstaat maken zolang de Amerikanen in de Veiligheidsraad hun veto uitspreken. Met hun aankondiging van staatsstichting hebben Abbas en Fayyad een hoop gewekt die ze niet kunnen vervullen. Het gevaar is groot, dat beide politici eind september met nogal lege handen zullen staan. De teleurstelling onder de bevolking is wellicht niet voldoende om een derde Intifada te ontketenen, maar een nieuwe confrontatie durft niemand uit te sluiten.

Ruim 1,5 miljoen Arabische staatsburgers

Als er ook deze herfst geen twee-staten-oplossing komt, dan moeten de Europeanen en Amerikanen zich afvragen, wat ze eigenlijk nog doen in het Midden-Oosten. Ze zijn op het toneel verschenen om te helpen bij de opbouw van een onafhankelijke Palestijnse staat – maar niet om Israël de last van de bezetting van de schouders te nemen. Veel geld blijft daar vanwege de Eurocrisis en de economische turbulenties in Amerika niet meer voor over. Door uitgestelde overboekingen moest de Palestijnse Autoriteit opnieuw de lonen van haar werknemers korten.

Israël zou niet in staat zijn deze lasten alleen te dragen. De vlotte stichting van een levensvatbare Palestijnse staat is in het belang van Israël. Want er bestaat geen mensvriendelijke, de bezetter verheffende bezetting. Het al 44 jaar aanhoudende militaire bestuur ten oosten van de Groene Lijn corrumpeert de Israëlische rechtsstaat en de democratie. Als Israël de Palestijnen niet loslaat, zal het alleen al op de Westelijke Jordaanoever regeren over meer dan 2,6 miljoen Palestijnen. Daarbij komen op Israëlisch grondgebied ruim 1,5 miljoen Arabische staatsburgers. Een Joodse staat, waarvan Netanyahu eist dat de Palestijnen die erkennen, zal op die manier moeilijk overeind te houden zijn. Een Palestijnse staat is noch een horrorscenario, noch een panacee. Vrede kunnen beide partijen alleen sluiten, als ze zo spoedig mogelijk met elkaar praten.

 

Bron: Frankfurter Allgemeine Zeitung (http://www.faz.net/artikel/C30089/ein-staat-fuer-die-palaestinenser-entlastung-fuer-israel-30474515.html)

 

10 reacties

Opgeslagen onder Actueel, Israël en de Palestijnse Gebieden, Nieuws, Politiek, Vakantie

:: Een agressieve God voor je karretje ::

 

Oogappel

Soms weet ik niet of ik boos of verdrietig moet worden om wat er allemaal op internet en daarbuiten wordt uitgespookt om het beleid van de staat Israël in alle opzichten koste wat kost goed te praten.

Neem nou de website www.iloveisrael.nl c.q. Israel My Beloved. Een tijdje geleden heeft ‘iemand’ – naar alle waarschijnlijkheid de maker van deze site – ook de domeinnaam www.vriendenvansabeel.nl gekocht. Die lijkt natuurlijk verdacht veel op de naam van de echte, enig ware website van Vrienden van Sabeel Nederland (VvSN): www.vriendenvansabeelnederland.nl. (waarom de stichting niet zo goochem is geweest beide namen op te kopen, weet ik nog niet). Maar goed, wie een tijdje geleden de ‘korte’ URL intikte kwam op een bijna identieke kopie van de site van VvSN terecht, met alleen dit kleine verschil: daar werd bekendgemaakt dat VvSN had afgezien van deelname aan de tweede Gazavloot. Na protest van ondergetekende werd de piratensite uit de lucht gehaald.

Wie nu echter www.vriendenvansabeel.nl intikt, komt terecht op www.iloveisrael.nl. En wat je daar leest, is niet bepaald de visie van Vrienden van Sabeel Nederland, integendeel.

Een van de eerste dingen waar mijn oog op viel, was de column (laat ik het zo maar noemen) met de titel Vuiltje in haar oog. Met het praktische voorbeeld van een dame die een zandkorrel in haar oog krijgt en agressief wordt van de pijn, wordt het verhaal van Israël als Gods oogappel gepresenteerd. Met als conclusie:

“Wat betekent het dan wel niet als God zegt dat Israël zijn oogappel is? Elke dag komen er vuiltjes in zijn oog: beledigingen, stekende opmerkingen, laster, maar ook fysieke aanvallen met stenen en raketten.
Hij huilt en spoelt de pijn weg. Maar vergeet niet dat ook Hij agressief kan worden. En aan wiens kant sta jij dan? Heb jij met zand gestrooid?”

De boodschap is duidelijk: Als je de staat Israël aanvalt, met woorden of daden, dan maak je God agressief, en de gevolgen zijn voor eigen rekening.

Er worden in deze redenering verschillende denkfouten gemaakt. Allereerst spreekt God in de Bijbel over zijn uitverkoren volk Israël en niet over de staat Israël en zijn politiek. Ten tweede: een aanval op Israël (volk of staat) is nog niet per definitie een aanval op God. Ten derde: kan een fysieke aanval God raken? Ik dacht van niet – als er één Iemand tegen zoiets bestand is, dan onze God wel. Ten vierde: je kunt God niet zomaar gebruiken als stok om jou onwelgevallige honden te dreigen en te slaan. Dat staat tenminste in het derde gebod, zoals ik dat lees.

Als ik in een preek gemeenteleden zo zou dreigen, dan zou me dat niet bepaald in dank worden afgenomen…

Als de maker van de site Israel My Beloved echt doet wat hij beweert te willen doen – feitelijke informatie geven over de staat Israël en zijn regeringsbeleid – dan is dat een loffelijk streven. Daarvoor is het echt niet nodig om God als boeman ten tonele te voeren, lijkt mij.

Oh ja, en ophouden met dat gedoe met die opgekochte domeinnaam zou hem ook sieren.

Greetz, Jominee

18 reacties

Opgeslagen onder Egypte #jan25

:: Een agressieve God voor je karretje ::

 

Oogappel

Soms weet ik niet of ik boos of verdrietig moet worden om wat er allemaal op internet en daarbuiten wordt uitgespookt om het beleid van de staat Israël in alle opzichten koste wat kost goed te praten.

Neem nou de website www.iloveisrael.nl c.q. Israel My Beloved. Een tijdje geleden heeft ‘iemand’ – naar alle waarschijnlijkheid de maker van deze site – ook de domeinnaam www.vriendenvansabeel.nl gekocht. Die lijkt natuurlijk verdacht veel op de naam van de echte, enig ware website van Vrienden van Sabeel Nederland (VvSN): www.vriendenvansabeelnederland.nl. (waarom de stichting niet zo goochem is geweest beide namen op te kopen, weet ik nog niet). Maar goed, wie een tijdje geleden de ‘korte’ URL intikte kwam op een bijna identieke kopie van de site van VvSN terecht, met alleen dit kleine verschil: daar werd bekendgemaakt dat VvSN had afgezien van deelname aan de tweede Gazavloot. Na protest van ondergetekende werd de piratensite uit de lucht gehaald.

Wie nu echter www.vriendenvansabeel.nl intikt, komt terecht op www.iloveisrael.nl. En wat je daar leest, is niet bepaald de visie van Vrienden van Sabeel Nederland, integendeel.

Een van de eerste dingen waar mijn oog op viel, was de column (laat ik het zo maar noemen) met de titel Vuiltje in haar oog. Met het praktische voorbeeld van een dame die een zandkorrel in haar oog krijgt en agressief wordt van de pijn, wordt het verhaal van Israël als Gods oogappel gepresenteerd. Met als conclusie:

“Wat betekent het dan wel niet als God zegt dat Israël zijn oogappel is? Elke dag komen er vuiltjes in zijn oog: beledigingen, stekende opmerkingen, laster, maar ook fysieke aanvallen met stenen en raketten.
Hij huilt en spoelt de pijn weg. Maar vergeet niet dat ook Hij agressief kan worden. En aan wiens kant sta jij dan? Heb jij met zand gestrooid?”

De boodschap is duidelijk: Als je de staat Israël aanvalt, met woorden of daden, dan maak je God agressief, en de gevolgen zijn voor eigen rekening.

Er worden in deze redenering verschillende denkfouten gemaakt. Allereerst spreekt God in de Bijbel over zijn uitverkoren volk Israël en niet over de staat Israël en zijn politiek. Ten tweede: een aanval op Israël (volk of staat) is nog niet per definitie een aanval op God. Ten derde: kan een fysieke aanval God raken? Ik dacht van niet – als er één Iemand tegen zoiets bestand is, dan onze God wel. Ten vierde: je kunt God niet zomaar gebruiken als stok om jou onwelgevallige honden te dreigen en te slaan. Dat staat tenminste in het derde gebod, zoals ik dat lees.

Als ik in een preek gemeenteleden zo zou dreigen, dan zou me dat niet bepaald in dank worden afgenomen…

Als de maker van de site Israel My Beloved echt doet wat hij beweert te willen doen – feitelijke informatie geven over de staat Israël en zijn regeringsbeleid – dan is dat een loffelijk streven. Daarvoor is het echt niet nodig om God als boeman ten tonele te voeren, lijkt mij.

Oh ja, en ophouden met dat gedoe met die opgekochte domeinnaam zou hem ook sieren.

Greetz, Jominee

18 reacties

Opgeslagen onder Israël en de Palestijnse Gebieden, Reli-raria

:: De stok en de wortel van Christenen voor Israël ::

Wortel - Preek - Stok
Nadat het RD zijn commentaar gaf, waarin men ook een tikje uitdeelde richting “de pro-Israëlvleugel (…) in de Protestantse Kerk”, hebben in hetzelfde blad de Protestantse Kerk en Kerk in Actie gereageerd op de perikelen rond ICCO, Sabeel en de Gazavloot. Dat gebeurde door een ingezonden stuk van PKN-scriba (algemeen secretaris) Arjan Plaisier en de programmamanager van Kerk in Actie, Evert Jan Hazeleger. De kop van het artikel luidde:  PKN en Kerk in Actie open voor stemmen van Palestijnen én Israël (is het zondag, lees dan HIER).

In het stuk van Plaisier en Hazeleger valt mij op dat ze de kerkordelijke terminologie van onopgeefbare verbondenheid “met het volk Israël” hebben ingewisseld voor: ‘De Protestantse Kerk weet zich „onopgeefbaar verbonden” met het Joodse volk.’ Waarom dit is gedaan, is mij niet helder. Het strookt in elk geval niet met de discussies die hierover in de synode zijn gevoerd. Wel wordt met deze formulering de al te gemakkelijke 1 op 1 identificatie van “het volk Israël” met “de staat Israël” tegengegaan; en dat lijkt mij een verbetering…

Verder wordt onomwonden gesteld dat de Protestantse Kerk zich niet door allerlei beschuldigingen laat manipuleren:

“De samenwerking met ICCO wordt gecontinueerd. De band met Sabeel wordt niet opgegeven. En al zeker niet om daarmee een bewijs van goed gedrag te leveren. Dat zou de Protestantse Kerk tot een onbetrouwbare partner maken.”

PKN_logo_kleur1
Vervolgens stellen ze namens de PKN:

“De Protestantse Kerk heeft haar visie (voorlopig) vastgesteld in de zogenaamde IP-nota van 2008. (…) In dat kader past Sabeel als partner. Zij is een van de waardevolle stemmen van de Palestijnse christenen. Dat is een kritische stem richting de huidige politiek van Israël, vanuit het perspectief van hen die lijden onder de gevolgen van deze politiek. Gevolgen die er wel degelijk zijn. Waarbij moet worden opgemerkt dat Sabeel de staat Israël erkent en tegen gewelddadige acties is. Die stem laten we dus tot ons spreken, overigens zonder ook met deze stem samen te vallen.”

Dat laatste betekent dan onder andere dat de PKN de Gazavloot niet steunt. Tot zover de Protestantse Kerk en Kerk in Actie.

Christenen voor Israel - Header

Tegelijkertijd probeert Christenen voor Israël letterlijk munt te slaan uit de commotie rond de Gazavloot. In een brief aan alle abonnees van hun maandblad Israël Aktueel wordt de noodklok geluid om "een belangrijke reden":

“Op het moment van schrijven is sprake van een nieuwe vloot met boten, die zal vertrekken richting de Gazastrook om de Israëlische blokkade te doorbreken. De vloot draagt de misleidende naam “Freedom Flotilla II”. Misleidend, omdat niet de vrijheid van de inwoners van Gaza beoogd wordt, maar Israël doelbewust geprovoceerd en gedwongen wordt tot interventie om de boten te kunnen controleren op wapens en smokkelwaar.”

In de laatste alinea van de brandbrief komt de aap uit de mouw:

“Daarom willen we u in deze brief vrijmoedig vragen om een gift om het werk van Christenen voor Israël te steunen. Elke gift – hoe klein ook – is welkom.”

Zo gebruikt het bestuur van Christenen voor Israël de Gazavloot als stok en wortel: een stok om de Protestantse Kerk, Kerk in Actie en Sabeel als honden mee te slaan, en een wortel om goedgelovige en oprechte liefhebbers van Israël als ezels het geld mee uit de zakken te kloppen. Je moet maar durven: verdienen aan de Gazavloot die je zelf van alle kanten hebt veroordeeld en verguisd! Of zouden ze echt niet doorhebben hoe onheus en cynisch deze vorm van bedelarij is?

 

Kom, Jomi, even diep zuchten, de handen vouwen en dan weer vrolijk voort op ’s Heren wegen!

 

Greetz, Jominee

 

6 reacties

Opgeslagen onder Activiteiten, Algemeen, Dagboek